റഹിം പൊന്നാട് |
പറയാതെയോമലേ നീ പോയ വഴികളിൽ
ഇടറാതെയൊരുപാടു ദൂരം നടന്നു ഞാൻ
എത്ര വഴികളൊറ്റയ്ക്ക് താണ്ടിക്കടന്നു ഞാനി-
ന്നീക്കരയോളം കരിനിഴലുമെത്ര ചാടിക്കടന്നു.
പിരിയുന്ന പകലിന്റെയരുണാംബരം പോലെ
മഴ തോർന്ന രാവിന്റെ മൃദുമർമരം പോലെ
നീ കാണാതെ പോയ സ്നേഹാശ്രുക്കളും
കാലം പൊറുക്കാത്ത മധുനൊമ്പരങ്ങളും.
ഇടനെഞ്ചിലെരിയുന്ന പ്രണയാക്ഷരങ്ങളും
ചിതറിവീണുടയുന്ന മോഹങ്ങളും
കാണുവാൻ നിൽക്കാതെ പോയി നീ,കാലവും
കരുണയൊട്ടും കാട്ടാതെ കൗമാരവും
ഇനിയെത്ര പകലുകളിരുളിലറിയാത്ത വഴികളും
തീരാത്ത കാലമിഴ ചേർത്ത സ്മൃതികളും
ഈറൻ നിലാവിന്റെ മിഴിനീർക്കണങ്ങളും
വിടരുവാൻ വെമ്പുന്ന പനിനീർപ്പൂക്കളും
പിടയുന്ന നെഞ്ചിലെരിയുന്നൊരോർമ്മതൻ
പറയുവാൻ വയ്യാത്ത മിഴിനീർക്കിനാവുകൾ
അറിയില്ല പോകുവാനിനിയെത്ര ദൂരം
അകലുന്ന നിഴലുതൻ കൂട്ടുമിനിയെത്ര നേരം.
പൊള്ളുന്ന വഴികളേറെ നടന്നു തളർന്നി-
ടറുന്നു പാദങ്ങള, ടയുന്നു മിഴികളും
വയ്യെനിക്കിനി വയ്യൊട്ടും നടക്കുവാൻ
വയ്യിനിയൊട്ടും ചുമക്കുവാനോർമ്മകൾ.
പോകുന്നു ഞാനോമലേയോർമതൻ
ഇരുളിലാഴങ്ങളിലെന്നും വസിക്കുവാൻ
പാടില്ല കരയുവാൻ,കരളിലന്നേ കരിഞ്ഞ
കണ്ണീർപ്പൂക്കളുമിനി വിടരുവാൻ.
O
9495556688
No comments:
Post a Comment
Leave your comment