പേന

കവിത

ഗൗതമൻ

എന്റെ ചൂണ്ടുവിരലിനും
നടുവിരലിനും ഇടയിൽ
ശാന്തമായി വിശ്രമിക്കുന്ന
കറുത്ത പേനയാണ്‌ കവിത.


വെളിയിൽ ഇരുട്ടിൽ ആകാശത്ത്‌
പൂത്തുമാഞ്ഞു പോയ മിന്നലേ,
നിന്നെയൊന്നൂടെ മിന്നിക്കാൻ
വെമ്പൽപൂണ്ടിരിക്കുന്നീ
പേനയുടെ ഹൃദയത്തിൽ
ഉറഞ്ഞുകൂടിയ മഷിയാണ്‌
ഇനി മഴയായ്‌ പെയ്യാൻ പോകുന്നത്‌,
പുഴയായ്‌ കുലംകുത്തിയൊഴുകാൻ
പിന്നെ ശാന്തമായൊരു സാഗരമാകാൻ...


ചോദിക്കാഞ്ഞ ചോദ്യങ്ങൾക്ക്‌ പോലു-
മുത്തരം തന്ന സുഹൃത്തേ,
നീയൊരു ചിരിയാൽ നിഷേധിച്ച
ആ ചോദ്യത്തിനുത്തരം
പിന്നെ എഴുതിത്തന്നതും
ഈ പേന, നീയറിയുമോ?


ഭാരമേറിയ വാക്കുകളാൽ
വീർപ്പുമുട്ടിക്കഴിഞ്ഞൊരെന്നെ
വാക്കിനപ്പുറം അല്ലല്ലോ, ദൈവമേ
വാക്കിനിപ്പുറം മാത്രമല്ലേയെന്ന്
സന്ദേഹിച്ചുനിന്ന എന്നെ
ആ ഭാരിച്ച വാക്കുകൾ വെട്ടിവീഴ്ത്തി
ചോരച്ച മഷിയാൽ, പിന്നെ
സത്യമെഴുതിയതും,
ഈ പേന, നീയറിയുമോ ?


മഹാസാഗരത്തിലെ
ചെറുതോണി പോലെ,
വാക്കിനും വിരലിനും ഇടയിൽ,
കാലത്തിനും ലോകത്തിനും ഇടയിൽ
വൻതിരകളിൽ മുങ്ങിപ്പോകാതെ
തുഴഞ്ഞു തുടങ്ങും മുൻപ്‌
ദിശയറിയാനായി കാത്തുനിൽക്കുന്ന പേന.
തുടർച്ചകൾ സൃഷ്ടിക്കാനായി,
പുതുതീരം കണ്ടെത്താനായി,
ക്ഷമയോടെ കാത്തിരിക്കുന്ന പേന.

O

PHONE : 09400417660